W sytuacji, kiedy rodzic dowiaduje się, że jego dziecko wymaga profesjonalnej rehabilitacji, nie zawsze wie, co robić i gdzie szukać pomocy. Ważne jest, aby udać się do fizjoterapeuty zajmującego się pediatrią. Opracuje on profesjonalny zestaw ćwiczeń i nauczy opiekunów wykonywania ich w domu.
Rehabilitacja metodą NDT Bobath. Jaka jest jej historia i na czym polega?
Metoda Bobath została opracowana w latach 40 XX w. przez fizjoterapeutkę Bertę Bobath i jej męża neurologa Karla. W latach 50. szwajcarska fizjoterapeutka M. Quinton i pediatra E. Kong dokonali zmodyfikowania pierwotnej koncepcji Bobathów i to dzięki nim metoda Bobath zyskała nazwę „usprawnianie neurorozwojowe”.
Rehabilitacja metodą Bobath ma na celu usprawnienie ruchowe poprzez eliminowanie nieprawidłowych odruchów i właściwy wpływ na jego napięcie mięśniowe. Stosuje się ją na całym świecie u pacjentów z różnymi deficytami neurologicznymi. Najczęściej ćwiczenia Bobath stosowane są u wcześniaków i dzieci z wadami genetycznymi.
Rehabilitacja na specjalnym stole do terapii ma za zadanie dostarczyć prawidłowych doznań czuciowych i ruchowych. Podczas terapii fizjoterapeuta ćwiczy całe ciało małego pacjenta tak, by zapewnić maksymalny i aktywny ruch, jednocześnie nie wywołując niepokoju, płaczu czy bólu. Rehabilitacja ma na celu nauczenie pacjenta największej samodzielności, jaką da się osiągnąć.
Stół rehabilitacyjny 1 cz. do terapii dzieci Bobath i Vojty SR-EB
Jakie są wskazania do rehabilitacji metodą NDT Bobath?
Rehabilitacja metodą NDT Bobath ma zastosowanie w przypadku występowania:
- asymetrii ciała,
- zaburzeń napięcia mięśniowego,
- uszkodzeń splotów nerwowych,
- chorób nerwowomięśniowych np. SMA,
- mózgowego porażenia dziecięcego,
- wad wrodzonych,
- urazów mózgowo-czaszkowych,
- zaburzeń rozwoju psychoruchowego.
Rehabilitacja metodą Vojty. Jaka jest jej historia i na czym polega?
Metoda Vojty została opracowana na przełomie lat 50 i 60 XX w. przez czeskiego neuropediatrię Vaclava Vojtę. Inaczej jest nazywana metodą odruchowej lokomocji. Pomaga sprawdzić, czy ośrodkowy układ nerwowy narodzonego dziecka, pracuje prawidłowo.
Jedną z głównych metod, które są stosowane w neurorehabilitacji, jest terapia metodą Vojty. Polega na torowaniu odruchów i dążeniu do odbudowania utraconych lub zaburzonych wskutek schorzenia wzorów ruchowych. W trakcie stymulacji mały pacjent układany jest w indywidualnie dobrane pozycje, a fizjoterapeuta naciska wybrane punkty na ciele, są to tzw. strefy stymulacji. W czasie trwania rehabilitacji prowadzona jest dokładna obserwacja mięśni tułowia i kończyn w formie skoordynowanych ruchów. Metodę Vojty stosuje się od pierwszych dni życia dziecka. Zaleca się, aby stymulacja odbywała się 2 – 4 razy w ciągu dnia, zaczynając od 5 minut, a wraz z wiekiem sesję można wydłużyć do 15 minut. Terapia nie powinna powodować dolegliwości bólowych, jednak zdarza się, że mali pacjenci płaczą przy wykonywaniu ćwiczeń, może to być również spowodowane niechęcią do przyjęcia określonej pozycji.
Jakie są wskazania do rehabilitacji metodą Vojty?
Terapia metodą Voity jest stosowania u dzieci przed ukończeniem pierwszego roku życia. Wskazaniem do jej zastosowania będą:
- uszkodzenie centralnego układu nerwowego,
- wady postawy,
- zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej,
- uszkodzenie splotu ramiennego,
- dysplazja stawów biodrowych,
- powikłania neurologiczne,
- porażenie mózgowe,
- zespół Downa,
- choroby nerwowomięśniowe.
Rehabilitacja odbywa się na współdziałaniu: fizjoterapeuty, dziecka i rodzica.
Metoda NDT Bobath i metoda Voity czym się różnią?
Nie można jednoznacznie stwierdzić, która terapia jest lepsza. Obie metody rehabilitacji dzieci bardzo różnią się od siebie, jednak prowadzą to tego samego celu. Metoda Bobath jest przyjemniejsza dla malucha. W sytuacji niechęci pacjenta terapia nie jest przeprowadzana. Nie doprowadza również do nerwowości czy płaczu. Ćwiczenia można z łatwością wprowadzić do codziennej aktywności.
Rehabilitacja metodą Vojty przewiduje, że rozwój małego pacjenta postępuje według określonego programu. Podczas terapii fizjoterapeuta stymuluje dziecko do wykonywania prawidłowych wzorców ruchów, których nie jest w stanie samodzielnie wykonać. Ćwiczenia nie powinny wywoływać bólu.
To, która metoda będzie lepszą rehabilitacją dla pacjenta, powinien zdecydować wykwalifikowany specjalista.
Kluczowym czynnikiem jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie rehabilitacji. Pozwoli to na uniknięcie utrwalenia patologicznych wzorców u małego pacjenta. Dzięki odpowiednio dobranym metodom rehabilitacja będzie przynosiła oczekiwane rezultaty.
